.
எனக்குப் பிடித்த இயக்குனர் யார் என்று கேட்டால் நான் குறைந்தது பத்து பெயர்களையாவது சொல்வதுண்டு, ஒவ்வொருவரையும் ஒவ்வொரு காரணங்களுக்காக மிகவும் பிடிக்கும் என்பேன். ஆனால் அந்தப் பட்டியலில் எப்போதும் முதல் இடத்தில் இருக்கும் பெயர் ஸ்டேன்லி க்யூப்ரிக் (STANLEY KUBRICK).
மிகுந்த ஆழமும் மிகுந்த அழகும் ஒருங்கே கைகோர்க்கும் அதிசயத்தை அவரளவுக்கு திரையில் சாதித்தவர்கள் யாரும் இல்லை. அதற்குக் காரணம் அவர் செவ்வியல் தன்மையைத் தனது திரைப்படங்களுக்குக் கொடுத்ததுதான் என்று நான் நினைக்கிறேன். அவரது ஒவ்வொரு படமும் பலநாட்களுக்கு என்னைத் தூக்கமிழக்கச் செய்திருக்கிறது. மிகக் கச்சிதமான படச்சட்டங்களும் (Composition), சிந்தனையைத் தூண்டும் கதைக் களங்களும், பிரமிப்பூட்டும் கதைச் சூழல்களும், இயக்குனரின் இணையில்லாத படைப்பாற்றலும் அந்தப் படங்களைக் காலத்தைத் தாண்டி நிற்கச் செய்திருக்கின்றன..
.
ஸ்டேன்லி கியூபிரிக் தனது 49 வருட திரைவாழ்க்கையில் மொத்தம் 13 திரைப்படங்களும் 3 ஆவணப் படங்களும் மட்டுமே எடுத்திருக்கிறார். ஆனால் வேறெவரும் செய்யாத அளவுக்குப் பல்வேறு வகைப் பிரிவுகளில் (Genres) மைல்கல் படங்களை அவர் உருவாக்கியிருக்கிறார்..
வரலாற்றுப் படங்களில் ‘ஸ்பார்டகஸ்’ (Spartacus), அறிவியல் புனைவில் ‘2001 எ ஸ்பேஸ் ஒடிஸ்ஸி’ (2001: A Space Odyssey) போர்ப் படங்களில் ‘ஃபுல் மெடல் ஜாக்கெட்’ (Full Metal Jacket), உளவியல் வன்முறை பற்றிய படங்களில் ‘ஏ க்ளாக்வொர்க் ஆரஞ்ச்’ (A Clockwork Orange), அரசியல் நையாண்டியில் ‘டாக்டர் ஸ்ட்ரேஞ்லவ்’ (“Dr. Strangelove or How I Learned To Stop Worrying And Love The Bomb”), பாலியல் படங்களில் ‘லொலிடா’ (Lolita), ‘ஐஸ் வைட் ஷட்’ (Eyes Wide Shut), பேய்ப் படங்களில் ‘தி ஷைனிங்’ (The Shinning) ஆகியவைதான் என்வரையில் அந்தந்த பிரிவுகளில் ஆகச் சிறந்தவை.
– சார்லஸ்
.
ஸ்டேன்லி க்யூப்ரிக் பேட்டிகளில் சொன்னவற்றிலிருந்து
சில துளிகள்:
- “ஒன்றை நம்மால் எழுத முடியுமென்றால், அல்லது யோசிக்க முடியுமென்றால், அதைப் படமாக்கவும் முடியும்!”
- “உங்கள் புரிதலை நான் மறுத்துச் சண்டையிடவோ, வேறு விளக்கங்கள் கொடுக்கவோ போவதில்லை. திரைப்படமே உரையாடட்டுமென்று விட்டுவிடுவதே சிறந்த வழி என்று எனக்குத் தெரியும்.”
- “ஒரு நல்ல திரைப்படம், இலக்கியத்தைவிட இசையையே அதிகம் ஒத்திருக்க வேண்டும். மனநிலைகள் (moods) மற்றும் உணர்வுகளின் (feelings) வளர்ச்சியும் தொடர்ச்சியுமாகவே அது இருக்க வேண்டும். உட்கருத்து, உணர்ச்சியின் பின்னணி, அர்த்தம் என்பதெல்லாம் அதற்குப் பிறகுதான்.”
- “எனக்கு என்ன வேண்டும் என்று எல்லா சமயங்களிலும் தெரிந்திருப்பதில்லை. ஆனால் எது வேண்டாம் என்பது தெரியும்.”
- “ஒரு திரைப் படைப்பாளி, தான் எழுதுவதற்காகப் பேப்பர்களை வாங்குகிறபோது, கிட்டத்தட்ட ஒரு நாவலாசிரியருக்கு உரிய சுதந்திரத்தோடுதான் இருக்கிறான்”.
.
- “பள்ளிகள் குழந்தைகளுக்கு எதையாவது கற்பிக்க முயல்வது, அதற்கு பயத்தையே தூண்டுதலாகப் பயன்படுத்துவது, மிகப்பெரிய பிழை என்று நான் நினைக்கிறேன். மதிப்பெண் குறைந்துவிடும் என்கிற பயம், தேர்வில் தோற்று வகுப்புத்தோழர்களைப் பிரிந்துவிடும் பயம் போன்றவை. விருப்பத்தால் ஒன்றைக் கற்றுக்கொள்வதற்கும் பயத்தால் கற்றுக்கொள்வதற்கும், அணுகுண்டு வெடிப்புக்கும் பட்டாசு வெடிப்புக்குமான வித்தியாசம் இருக்கிறது.”
- “ஒரு திரைப்படத்தை இயக்கும் வாய்ப்புப் பெற்ற எவருக்கும் தெரிந்திருக்கும், அது பொழுதுபோக்குப் பூங்காவிலிருக்கும் ‘பம்பெர் காரில்’ உட்கார்ந்தபடி “போரும் அமைதியும்” (‘War and Peace’) எழுதுவதற்குச் சமமென்று. ஆனால் இறுதியில் நீங்கள் அதைச் சரியாகச் செய்துவிட்டால் கிடைக்கும் மகிழ்ச்சிக்கு இணையான தருணங்கள் வாழ்வில் அதிகம் இருக்க முடியாது.”
- “நான் சொல்வது அபத்தமாகத் தோன்றலாம், ஆனால் ஒரு இளம் இயக்குனர் அவசியம் செய்யவேண்டியது என்னவென்றால், ஒரு கேமராவையும் கொஞ்சம் படச்சுருளையும் வைத்துக்கொண்டு ஏதோ ஒரு வகைப் படத்தை எடுத்துப்பார்ப்பதுதான்.”
- “ஒருவேளை லியணார்டோ (Leonardo Da Vinci) தனது ‘மோனா லிசா’ ஓவியத்துக்கு அடியில் “இந்தப் பெண்மணி தனது காதலனிடமிருந்து ஒரு ரகசியத்தை மறைப்பதற்காகவே புன்னகைக்கிறாள்” என்று எழுதிவைத்திருந்தால் நமக்கு எப்படி இருந்திருக்கும்? அது பார்வையாளரை நிதர்சனத்தோடு விலங்கிட்டுப் பிணைத்திருக்கும். ‘2001 எ ஸ்பேஸ் ஒடிஸி’ படத்துக்கு அந்த நிலை ஏற்படுவதை நான் விரும்பவில்லை.”.
.
- “பூமிக் கிரகம் அழிந்தால், அது விண்வெளியின் சமநிலையில் எவ்வித குறிப்பிடத்தகுந்த மாறுதலையும் ஏற்படுத்தாது.”
- “எழுத்தாளர்கள், ஓவியர்கள், திரைப்படம் எடுப்பவர்கள் எல்லாம் செயலாற்றுவதற்குக் காரணம் அவர்களுக்குச் சொல்வதற்கு ஏதோ குறிப்பாக இருக்கிறது என்பதால்தான் என்று நான் நினைக்கவில்லை. அந்தக் கலை வடிவத்தின்மேல் அவர்களுக்கு உள்ள விருப்பமே காரணமாக இருக்கும். அவர்களுக்கு சொற்கள் பிடித்திருக்கலாம், அல்லது வண்ணக் கலவையின் வாசனை பிடித்திருக்கலாம், அல்லது படக்காட்சிகளோ நடிகர்களுடன் பணியாற்றுவதோ பிடித்திருக்கலாம். எந்த அசலான கலைஞனும் தன்னுடைய தனித்த பார்வைக்காகவே உருவாகி வந்ததாக அவரே நம்பினாலும் நான் நம்பவில்லை.”
- “மனித மனத்தில் உள்ளிருப்பாகவே சில தவறுகள் உள்ளன. அதன் ஒரு பக்கம் தீயவைகளினால் ஆனது. பேய்க்கதைகள், நமது ஆழ்மனத்தின் மாதிரி வடிவமொன்றைக் கண்முன் கொண்டுவந்து காட்டுகின்றன. இருண்ட பகுதியை அதனோடு நேரடியாக மோதவேண்டிய அவசியம் இல்லாமல் பார்க்கும் வாய்ப்பை நாம் பெறுகிறோம். அதோடு ஆவிக் கதைகள், மனிதர்களுக்கு முடிவில்லாத வாழ்வின் மீதிருக்கும் பேராவலையே தெரிவிக்கின்றன. உங்களுக்கு ஆவி பயம் இருந்தால், நீங்கள் ஆவியின் இருப்பை நம்பியாக வேண்டும். அப்படி ஆவி இருக்கிறதென்றால் இறப்பு ஒரு முடிவல்ல என்றாகிவிடும்.”.
.
- “வல்லரசுகள் எப்போதும் தாதாக்களாகவே (Gangsters) நடந்துகொள்கின்றன, சிறிய தேசங்கள் விபச்சாரிகளைப் போல”
- “எப்போதுமே திரைப்படங்களில் வன்முறை ஒரு அளவுவரை ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டிருக்கிறது. இப்போது எல்லாரையும் எது எரிச்சலூட்டுகிறது என்றால், நான் வன்முறையின் பின்விளைவுகளையும் காட்டுகிறேன் என்பதே.”
- “எனக்கு எப்போதுமே குற்றவாளிகளின் மீதும் கலைஞர்களின் மீதும் சார்புநிலை உண்டு, எனது பலவீனம் அது. அந்த இருவகையினரும் வாழ்க்கையை அப்படியே ஏற்றுக்கொண்டவர்கள் அல்ல. எந்த ஒரு துயரக் கதையிலும், உலகியல் நடைமுறையுடனான ஒரு முரண்பாடு இருக்கும்.”.
.
- “இங்மார் பெர்க்மன், விட்டோரியொ டி சிகா, ஃபெடெரிகோ ஃபெலினி ஆகிய மூவர் மட்டும்தான் உலகிலேயே சந்தர்ப்பவாத திரைக்கலைஞர்கள் அல்ல என்று நான் நினைக்கிறேன். அவர்கள் வெறுமனே உட்கார்ந்து, நல்ல கதை கிடைக்கும்வரைக் காத்திருந்துவிட்டு, கிடைத்ததும் படமெடுப்பவர்கள் அல்ல. அவர்களுக்கென்று வாழ்க்கையைப் பற்றிய ஒரு பார்வை இருக்கிறது, அதை அவர்கள் திரும்பத் திரும்ப திரும்பத் திரும்ப தங்கள் படங்களின் வழியே வெளிப்படுத்திக்கொண்டே இருக்கிறார்கள்.”
- “நான் எப்போதுமே மிகப் பெரிய வெற்றிகளை என் படங்களின் மூலம் அடைந்ததில்லை. என் மீதான நன்மதிப்பு மிக மெதுவாக வளர்ந்த ஒன்று. என்னைப் பலரும் பாராட்டுவதால் நான் ஒரு வெற்றிகரமான இயக்குனர் என்று நீங்கள் சொல்லலாம். ஆனால் என்னுடைய எந்தவொரு படமும் ஒட்டுமொத்தமாக எல்லாராலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டதே இல்லை, வியாபார ரீதியிலும் பெருவெற்றி பெற்றதில்லை.”.
.
- “நான் ஆரம்ப நாட்களில் செய்ததைப்போல, நீங்கள் மட்டுமே முழுவேலைகளையும் செய்து தனியாக ஒரு படத்தை எடுத்துவிட நினைத்தால், உங்களுக்கு வேறு எதைப் பற்றி வேண்டுமானாலும் நிறைய விஷயங்கள் தெரியாமல் இருக்கலாம், ஆனால் ஒளிப்பதிவைப் பற்றி நிச்சயம் தெரிந்திருக்க வேண்டும்.”
- “காட்சி வடிவமைப்பின் சாரம் என்னவென்றால், ஒரு கருத்து வெளிப்படையாக சொல்லப்படாமலே மக்களிடம் சென்று சேரவேண்டும். நீங்கள் ஒன்றை நேரடியாக சொல்லும்போது ஏற்படும் பாதிப்பை விட, மக்கள் தாங்களாகவே கண்டறியும்படி செய்யும்போது அது ஏற்படுத்தும் பாதிப்பு மிகப் பெரியது.”.
.
12/05/2010 at 5:57 பிப
நல்லதொரு அறிமுகம் ஸார்..! நான் இவருடைய படங்களில் இரண்டை மட்டும்தான் பார்த்திருக்கிறேன். மற்றவைகளை விரைவில் பார்க்க வேண்டும்..! பகிர்வுக்கு மிக்க நன்றிகள் ஸார்..!
12/05/2010 at 6:32 பிப
மிகவும் கவணித்துப் பார்க்கவேண்டிய இயக்குனர் அவர். க்யூப்ரிக்கின் எல்லாப் படங்களையும் விரிவாக அறிமுகம் செய்யும் எண்ணம் இருக்கிறது. வாய்ப்பிருந்தால் பார்க்கலாம்
12/05/2010 at 7:43 பிப
நல்ல தொகுப்பு… நன்றி தலைவரே..
13/05/2010 at 8:49 முப
உங்கள் மொழியும் சினிமா பற்றிய புரிதலும் சிறப்பாக இருக்கிறது. நீங்கள் ஏன் குப்ரிக் பற்றி அவரின் படங்கள் பற்றி ஒரு நூல் எழுதக் கூடாது? தமிழில் இத்தகைய நூல்களுக்கான தேவை அதிகம்
-ப்ரபாகர்
13/05/2010 at 11:47 முப
அன்பின் சால்ஸ்
ரொம்ப அற்புதமாக அந்த கலைஞனை கவுரவ படுத்தி இருக்கின்றீர்கள்…எனக்கு அவர் சொன்னதில் ரொம்ப பிடித்த வாக்கியம்… பேப்பரில் நீங்கள் எழுதுவதை படமாக எடுக்க முடியும் என்று தன்னம்பிக்கையுடன் சொன்ன கலைஞன் அவனே….
ஒளிப்பதிவிலும் ஷாட்டுகளிலும் கவிதையாய் சொன்ன கலைஞன்…
நானும் அவரை பற்றி இன்னும் விரிவாய் எழுத இருக்கின்றேன்… அப்போது இந்த கட்டுரையும் உதவும்… நன்றி…
அன்புடன்
ஜாக்கிசேகர்..
13/05/2010 at 6:32 பிப
நன்றி சென்ஷி.
13/05/2010 at 6:34 பிப
அன்புள்ள பிரபாகர்,
என்னைப் புதுப்பித்துக்கொள்வதற்காகவே இந்தக் கட்டுரைகளை எழுத ஆரம்பித்தேன். மற்றபடி புத்தகம் எழுதுமளவுக்கு எனக்குத் தகுதி வளர்ந்துவிட்டதாக நினைக்கவில்லை. அதற்கான உழைப்பும் நேரமும் செலவிடும் நிலையிலும் இல்லை. முதலில் ஒரு இயக்குனராக உருப்படியாக ஏதாவது செய்யவேண்டும்.
இணையம் இருப்பதால் இதுமாதிரி கட்டுரைகளை எழுத முடிகிறது. இது யாருக்கு பயனோ இல்லையோ, எனக்கு மிகவும் பயனுள்ளது.. திரைக்கலையை நான் மேலும் புரிந்துகொள்வதற்கும் புதுப்பித்துக்கொள்வதற்கும்.
13/05/2010 at 6:42 பிப
அன்பு ‘ஜாக்கி’ சேகர்
உங்கள் வலைப்பதிவை இப்போதுதான் வாசித்தேன். நீளமான ஷாட்டுக்கு உதாரணமாக க்யூப்ரிக்கின் ‘The Shinning’ காட்சியைக் குறிப்பிட்டிருந்தீர்கள். உலகின் ஆகச் சிறந்த ‘Tracking Shot’ அதுதான். ஆனால் அதில் நீங்கள் போட்டிருக்கும் வீடியோ காட்சி க்யூப்ரிக் எடுத்தது அல்ல. அது ஒரு தொலைக்காட்சி நிறுவனம் தயாரித்த விளம்பரம். க்யூப்ரிக்கின் திரைப்படங்கள் அந்தத் தொலைக்காட்சியில் ஒளிபரப்பப்படவிருப்பதை அறிவிக்கும் விளம்பரத்தை, அவர்கள், க்யூப்ரிக்கின் பாணியில், அவர் செட்டுக்குள் நுழைவதை ‘Subjective’ கோணத்தில் காட்டுவதைப்போல எடுத்திருக்கிறார்கள். நன்றாக இருந்தது, நான் மிக ரசித்தேன். நன்றி
13/05/2010 at 10:52 பிப
வணக்கம் சார்..
ஸ்டேன்லி க்யூப்ரிக் படங்களைப் பார்த்திருக்கிறேன்..ஆனால் அவர் திரையில் சொல்லாதக் கருத்துகளை, தெளிவாகத் தொகுத்திருக்கீர்கள்.
அவருடைய பார்வை மிகத்தெளிவான பார்வை…திரைப்படம் சார்ந்தும், கலைஞர்களைச்சார்ந்தும்.
//“நான் சொல்வது அபத்தமாகத் தோன்றலாம், ஆனால் ஒரு இளம் இயக்குனர் அவசியம் செய்யவேண்டியது என்னவென்றால், ஒரு கேமராவையும் கொஞ்சம் படச்சுருளையும் வைத்துக்கொண்டு ஏதோ ஒரு வகைப் படத்தை எடுத்துப்பார்ப்பதுதான்.”// – எவ்வளவு உண்மையான அறிவுரை..
//குற்றவாளிகளின் மீதும் கலைஞர்களின் மீதும் சார்புநிலை உண்டு//
யோசித்தால் அதிலிருக்கும் உண்மைப்புலப்படுகிறது. சத்தியமான வார்த்தைகள்.
நண்பர் ஒருவர் சொன்னார்..”ஸ்டேன்லி க்யூப்ரிக் படங்களைப்பார்க்காமல், திரைக்கலைஞனாக முழுமையடையவே முடியாது” என்று..
நன்றி சார்..
விஜய் ஆம்ஸ்ட்ராங்
13/05/2010 at 11:47 பிப
வணக்கம் விஜய் ஆம்ஸ்ட்ராங்
உங்கள் வலைப்பதிவையும் இன்றுதான் படித்தேன். ஒரு ஒளிப்பதிவாளர் நல்ல தமிழில் கட்டுரை எழுதுவதென்பது அபூர்வமானது. அதிலும் உங்கள் கட்டுரைகள், இணையத்தில் வலம்வரும் சில பதிவர்களை ஒப்பிட்டால் நம்பமுடியாத அளவுக்கு சிறப்பாக இருக்கிறது. 5C’s-யை மொழிபெயர்க்கும் பணி பாராட்டப்பட வேண்டியது. திரைப்படத் தொழில்நுட்பத்தைப் பற்றித் தமிழில் தெரிந்துகொள்ள விரும்பும் இளைஞர்களுக்கு உங்கள் தளம் மிகப்பெரிய உதவியாக இருக்கும். வாழ்த்துக்கள்.
மேலும் இணையத்தில் மலிந்துகிடக்கும் மோசமான ரசனையுடைய சினிமாப் பதிவுகளைப் பார்க்கக் கோபமாகவும் வருத்தமாகவும் இருக்கிறது. உயர்ந்த ரசனையை ஒருசிலருக்கேனும் வளர்ப்பது நம் கடமை.
சார்லஸ்.
14/05/2010 at 12:22 முப
நண்பர்களே..
இந்தப் பதிவில் ஒரு முக்கியமான கருத்தைக் கொஞ்சம் கரடுமுரடாக மொழி‘பெயர்த்து’விட்டதாக ஒரு குறை.. ஆகவே அதை மீண்டும் ஒருமுறை எளிமையாக மொழியாக்கம் செய்ய முயற்சித்திருக்கிறேன்..
“ஒரு நல்ல திரைப்படம், இலக்கியத்தைவிட இசையையே அதிகம் ஒத்திருக்க வேண்டும். மனநிலைகள் (moods) மற்றும் உணர்வுகளின் (feelings) வளர்ச்சியும் தொடர்ச்சியுமாகவே அது இருக்க வேண்டும். உட்கருத்து, உணர்ச்சியின் பின்னணி, அர்த்தம் என்பதெல்லாம் அதற்குப் பிறகுதான்.” – ஸ்டேன்லி க்யூப்ரிக்
14/05/2010 at 8:13 முப
அன்பின் சாலஸ்.. அது அந்த அளவுக்கு டீடெயிலாக எனக்கு தெிடியாது ஆனால் படிப்பவர்களுக்கு ஒரு லென்தி ஷாட் எப்படி இருக்கும் எனபதை விவரிக்க அந்த லென்தி ஷாட் ஒரு உதாரணம் என்று சொல்லி இருப்பேன்…
ஷைனிங்.. படத்தை நான் எழுதும் போது அந்த படத்து லென்தி ஷாட்டுகளை யூஸ் செய்யவேண்டும் என்பதால் அதனை சேர்க்கவில்லை…அன்புடன்
ஜாக்கி..
02/06/2010 at 12:26 பிப
நன்றி..சார்லஸ் சார்..
ஒளிப்பதிவைச் சார்ந்து தமிழில் தகவல்கள் இல்லை என்பதினால்தான் இந்த முயற்சி..
நீங்கள் சொல்லுவது உண்மைதான்..நல்ல ரசனையை உருவாக்க வேண்டியது நம் கடமை.
07/06/2010 at 11:46 பிப
திரு.சார்லஸ் அவர்களுக்கு வணக்கம்,
உங்கள் வலைப்பூவை இவ்வளவு நாள் தவறவிட்டமைக்கு நொந்துகொண்டேன்,மிக அருமையாக நான் சிலாகிக்கும் இயக்குனருக்கு மரியாதை செய்துள்ளீர்கள்,ஒவ்வொன்றையும் படித்து நண்பர்களுக்கு அறிமுகம் செய்வேன்.மிக்க நன்றி,தொடர்ந்து எழுதுங்கள்.தினமும் வருகிறேன்.
14/06/2010 at 2:50 பிப
நண்பரே..நீங்கள் சொல்லும் போதே அந்த படங்களைப் பார்க்க ஆர்வம் மேலிடுகிறது..ருசிக்கத்தக்கப் பதிவுகள்
19/07/2010 at 9:14 பிப
How can you ignore deer hunter or Dr. Zhivago or even Black horse ?
19/07/2010 at 9:15 பிப
how can you ignore deer hunter or taxi driver or even dr.zhivago ?
19/07/2010 at 10:24 பிப
திரு. ஜூன்,
நீங்கள் சொல்லும் டீர் ஹண்டர், டாக்டர் ஷிவாகோ, டாக்ஸி டிரைவர் எல்லாம் எனக்கும் பிடித்த படங்கள்தான். ஆனால் இந்தக் கட்டுரை ஸ்டேன்லி க்யுப்ரிக் பற்றியது. அவர் இந்தப் படங்களை இயக்கவில்லையே.
உங்கள் பிரச்சனை என்ன என்பது புரியவில்லை. கட்டுரையைப் படித்துவிட்டு மறுமொழியிடுங்கள்.
20/07/2010 at 10:39 பிப
ok. I was just trying to point out Martin Scoresese ( or Coppola) may be ranked top universally than Kubrick. I understand your topic, what i am not comfortable was some his films didn’t even score. Eyes Wide Shut, which was a big disappointment for me (it make sense for you as you approach this as directional capability).
I would say other than Barry Lyndon, he is pretty average. This is my opinion. (2001 Space Odyssey is itself a complete work from the author, i read the book, but the film did not express what the author had in the book. You may disagree visual media is different. But how do we know if the movie is self contained unless there is something to measure with, the source).
Sorry, I could not enter my comments in Tamil (forgive me).
20/07/2010 at 10:59 பிப
இது உங்கள் கருத்து. அதை நான் ஏற்க வேண்டிய அவசியமில்லை. அதேபோல எனது கருத்தையும் நீங்கள் ஏற்கவேண்டிய கட்டாயமில்லை.
நான் மிகச் சிறிய அறிமுகம் ஒன்றை மட்டுமே ஆரம்பத்தில் எழுதியிருக்கிறேன், மற்றதெல்லாம் ஸ்டேன்லி க்யுப்ரிக் சொன்னவற்றின் மொழிபெயர்ப்பு மட்டுமே. அந்த ஆரம்பப் பகுதியில்கூட, “எனக்குப் பிடித்த”, “என் வரையில்”, “என்னைப் பொறுத்தவரை” -என்றே எழுதியிருக்கிறேன். அகில உலகமும் ஏற்றுக்கொண்டது இது என்று சொல்லவே இல்லையே.
08/12/2014 at 4:58 பிப
குப்ரிக்கைப்பற்றியதொரு அருமையான கட்டுரை தமிழில் யாரும் எழுதி நான் கண்டதில்லை . காரணம் அவருடைய திரைப்படங்களை புரிந்துகொள்ளுமளவிற்கு பிறர்க்கு புரியவைப்பது கடினம் என்பதால்தான் என எண்ணுகிறேன் .அவரைப்பற்றிய ஒரு அற்புதமான கட்டுரை எழுதியமைக்கு வாழ்த்துகள் மற்றும் நன்றி அண்ணா ! திரைத்துறையில் அவரின் ஈடுபாடும் உழைப்பும் என்றும் பிரமிப்பில் ஆழ்த்தும் . ஒரு காட்சியை எவ்வாறு பயன்படுத்தவேண்டும் என்பதில் இருந்து அதன் கோணம் , வசனம் , லைட்டிங் உட்பட அனைத்தையும் மிகச்சிறப்பாய் அமைக்கும் ஒரு அறிய இயக்குனர் குப்ரிக் . அவரின் திரைப்படங்களைப்பற்றிய தங்களின் கட்டுரைக்காக காத்திருப்பவர்களில் நானும் ஒருவன் .
08/12/2014 at 11:14 பிப
நன்றி மெக்னேஷ்
இது 2010யில் எழுதிய கட்டுரை. அப்போது ஒரு வேகத்தில் அவர் படங்களைப் பற்றி விரிவாக எழுதுவேன் என்று சொல்லிவிட்டேன். ஆனால் பிறகு நான் பிளாக்கில் எழுதுவதே வெகுவாகக் குறைந்துவிட்டது. பார்ப்போம் சந்தர்ப்பம் வாய்த்தால் எழுதுகிறேன்